Spoorlijn Amsterdam-Utrecht

Een rechte streep door het landschap, grotendeels parallel aan het Amsterdam-Rijnkanaal. Zo ziet de spoorlijn Amsterdam-Utrecht er van uit de lucht uit. De spoorlijn werd als tweede lijn in Nederland geopend in 1843, vier jaar na de opening van de eerste spoorlijn Amsterdam-Haarlem. In 1845 werd Arnhem bereikt en pas in 1856 werd de lijn doorgetrokken naar Emmerich (D). Met deze aansluiting op het Duitse spoorwegennetwerk werd de spoorlijn een grote concurrentie voor de Keulse Vaart en de Rotterdams-Duitse riviervaart. De Nederlandsche Rhijnspoorweg Maatschappij exploiteerde de lijn, die tussen Amsterdam en Utrecht vijf stations telde: Abcoude, Vreeland, Loenen-Nieuwersluis, Breukelen en Maarssen. De gehele reis duurde in 1911 één uur en 20 minuten.

Naast de bank bij de klapbrug in Breukelen is een hoefslagpaal herplaatst. Er stonden ooit tientallen langs de Vecht. Deze palen stonden langs het jaagpad en gaven aan wie verantwoordelijk was voor welk tracé van het pad en de dijk. Dit deel heette een ‘slag’ en het systeem van verdeling van het onderhoud heette het ‘hoefslagsysteem’. Deze paal gaf de slag van Breukelen aan.

De Rijksstraatweg heette vroeger Kleiweg, later Heerenweg of Herenwagenweg en werd al in de 12e eeuw aangelegd op de westelijke Vechtoever. De weg maakte vanaf de middeleeuwen deel uit van een heel stelsel van rijwegen voor interlokaal verkeer. Ter hoogte van Loenen boog (en buigt) de weg af van de Vecht richting Loenersloot en liep verder langs de Angstel naar Amsterdam. Dit was dus de doorgaande weg naar Amsterdam, voordat er sprake was van een A2 of N201. Keizer Napoleon liet de weg in 1812 verbreden, verhogen, rechttrekken en bestraten. De Herenweg zou de Route Impériale No. 2 worden, de hoofdweg tussen Parijs en Amsterdam. De weg werd bestraat en door het Rijk in onderhoud genomen. Vandaar de naam: Rijks-straat-weg.