Kerk van Tienhoven

De hervormde kerk in Tienhoven is waarschijnlijk pas gebouwd ergens in het begin van de 16e eeuw, al wordt al in de 14e eeuw melding gemaakt van het verpachten van een stuk grond aan de kerk van Maarssen voor het stichten van een kapel. De bouw dateert in iedere geval van vóór de reformatie, toen de kerk nog katholiek was. Hierop duidt de vondst archeologisch onderzoek in 2021 van diverse skeletten gevonden die met hun voeten naar het oosten lagen. Dit was een katholiek gebruik: bij het einde der tijden zullen de doden herrijzen en zal Jezus Christus in het oosten (Jeruzalem) wederkeren. Na de reformatie is de kerk omgevormd tot hervormde kerk. De kerk is in 1813 afgebrand en herbouwd tot het huidige gebouw. Laan van Niftarlake 62.

Bij graafwerkzaamheden in 1760 is in de tuin van Weeresteijn een middeleeuwse stenen sarcofaag gevonden met daarin de botten, resten van een mijter en een bisschopsstaf, waardoor aannemelijk is dat dit de resten van een kerkelijke hoogwaardigheidsbekleder waren. Vermoed werd zelfs dat het hier om het gebeente van bisschop Hungarius ging. Een latere eigenaresse, mevrouw Degenkamp-van Beusekom, was hier zo van overtuigd, dat zij het deel van het landgoed waar de kist gevonden was in 1966 in haar testament legateerde aan de paus. De paus heeft dit legaat niet aanvaard. Terecht, volgens de dochter van de heer Bennink, die van 1909 tot 1921 op Weeresteyn woonde. Zij wist te vertellen dat de kist na de vondst vernield was tijdens de opgraafwerkzaamheden, waarna stoffelijke resten van de bisschop door de heer van Kronenburg in de kerk op het Begijnhof in Amsterdam werden bijgezet. Toen in de jaren ’60 de grond onder de houten schuur begon te verzakken, bracht de tuinman een molensteen aan om het ergste gevaar te keren. Hij vergat dit aan zijn bazin te vertellen, waarna zij later, toen zij de steen ontdekte, meende op de ongeschonden grafkist gestuit te zijn. (Trouw, 17-2-1966).

Bij het bouwrijp maken van de nieuwe wijk Oost en Vecht in 1987 zagen twee scholieren houtdelen uit de slootkant steken, die na archeologisch onderzoek onderdeel bleken te zijn van een boomstamkano uit ca. 600 voor Chr., de vroege IJzertijd. De kano van 8,5 x 1 meter was gemaakt van een uitgeholde halve eik. Het was te kostbaar om het fragiele hout uit te graven en te conserveren, dus na onderzoek is de kano weer met aarde toegedekt. De vondst in de boot van stukjes steen uit het Duitse Eiffelgebergte en aardewerken scherven die niet uit de regio kwamen, tonen aan er onderling contact was in Europa. In het drassige landschap vormde de Vecht een soort snelweg, die van de Rijn naar het Oer-ij liep, (nu IJsselmeer), de verbinding met de Noordzee. Daardoor was de rivier een belangrijke handelsweg tussen Noord- en midden Europa.